De waarheid van de rechtbank: Onthaalmoeder uit Aalst krijgt 3 jaar cel voor mishandeling en het veroorzaken van zwaar hersentrauma bij minstens 9 baby’s

Veroordeelde E.M. (58) moet één jaar effectief naar de gevangenis. Ontluisterende details over straffen die uren duurden en de hartverscheurende quote van ouders: ‘Ons leven bestaat nog steeds uit therapie en tranen’.

AALST/MOORSEL – De zaak rond de mishandeling in een kleinschalige opvang in Moorsel (Aalst) heeft een juridisch besluit gekregen dat een golf van emotie door Oost-Vlaanderen stuurt. De rechtbank in Dendermonde heeft zojuist onthaalmoeder E.M. (58) veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar, waarvan twee jaar voorwaardelijk. Dit betekent dat de vrouw minstens één jaar effectief in de cel moet doorbrengen voor de mishandeling van maar liefst negen kinderen die aan haar zorg waren toevertrouwd.

Haar echtgenoot, P.S., die op de hoogte was van de feiten maar naliet deze aan te geven, kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf van één jaar.

Het Zwaarste Leed: Zwaar Hersenletsel bij een Baby

De zaak kwam aan het licht na een ernstig incident waarbij een baby, Ayden, in de opvang een zwaar hersentrauma opliep. Dit letsel was zo ernstig dat het kind niet alleen onmiddellijk in het ziekenhuis moest worden opgenomen, maar ook meerdere, delicate hersenoperaties moest ondergaan. De medische rapporten die tijdens het proces werden aangehaald, waren schokkend en lieten weinig ruimte voor twijfel over de oorzaak van het trauma.

Het onderzoek dat hierop volgde, onthulde een patroon van verregaande verwaarlozing en mishandeling dat zich over een langere periode had afgespeeld. Getuigenissen en bewijsmateriaal toonden aan dat E.M. niet alleen agressief was, maar ook uiterst wreed in haar straffen.

Ontluisterende Details Achter Gesloten Deuren

Tijdens de zittingen werden details blootgelegd over de werkwijze van de onthaalmoeder die de rechtszaal verstomd deed staan. De negen slachtoffers, allemaal jonge kinderen en baby’s, werden aan onmenselijke praktijken onderworpen:

• Langdurige Bestraffing: Kinderen werden urenlang gedwongen om in een hoek te staan of te zitten, zonder aandacht of troost, ver voorbij wat pedagogisch aanvaardbaar is.

• Fysieke Agressie: Er zijn meldingen van kinderen die hardhandig werden aangepakt, geduwd en gegooid, wat leidde tot verwondingen en blauwe plekken.

• Verwaarlozing: Naast fysiek geweld was er sprake van emotionele en fysieke verwaarlozing, wat leidde tot ernstige stress bij de jonge slachtoffers.

De rechter benadrukte in het vonnis de ernst van het misbruik van vertrouwen. De onthaalmoeder had de absolute plicht om de meest kwetsbare leden van de samenleving te beschermen, een plicht die zij op de meest gruwelijke wijze heeft geschonden. De rol van haar echtgenoot werd ook veroordeeld, omdat hij door zijn stilzwijgen de mishandeling stilzwijgend toestond en faciliteerde.

De Eeuwige Strijd van de Ouders

Hoewel de juridische strijd nu is beslecht, is de emotionele en fysieke strijd van de slachtoffers en hun families dat allerminst. De getroffen ouders traden op als burgerlijke partij en hun getuigenissen waren het meest aangrijpende deel van het proces.

Een citaat van een van de ouders tijdens de zitting vat de collectieve pijn samen en werd breed uitgemeten in de media: “Onze dagen als gezin bestaan nog steeds uit therapie, gesprekken en tranen.” Deze woorden benadrukken dat de straf, hoewel noodzakelijk, geen einde maakt aan het trauma. De kinderen kampen met angststoornissen, hechtingsproblemen en in het geval van de kleine Ayden, permanente medische uitdagingen als gevolg van het hersenletsel.

Kind en Gezin, de instantie die toezicht houdt op de kinderopvang, heeft de vergunning van de crèche onmiddellijk na het bekend worden van de feiten ingetrokken.

De onvoorwaardelijke gevangenisstraf van één jaar voor E.M. wordt door sommige ouders als onvoldoende ervaren gezien de blijvende schade, maar het vonnis is wel een duidelijke boodschap dat dit soort misdrijven in de kinderopvang hard wordt bestraft. De uitspraak biedt de ouders nu de mogelijkheid om via een burgerlijke procedure een schadevergoeding te eisen voor het onherstelbare leed.

De gemeenschap van Moorsel hoopt nu de pagina om te slaan, maar de schaduw van dit onvoorstelbare verraad zal nog lang over de Oost-Vlaamse regio hangen.