Mark Rutte is opnieuw uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar. Dat nieuws komt van EW Magazine, dat hem eerder al in 2011 dezelfde titel gaf.

Nu, veertien jaar later en inmiddels als NAVO-secretaris-generaal, wint hij deze erkenning opnieuw.

Volgens de redactie was de keuze dit jaar bijna onvermijdelijk. In meerdere media werd donderdagochtend uitgebreid stilgestaan bij de bekendmaking, en vooral bij de reden achter deze beslissing.

Hoofdredacteur Hella Hueck gaf in een toelichting aan dat 2025 voor Rutte het jaar was waarin hij zich internationaal als onverwachte spilpositie ontwikkelde.

Niet als premier van Nederland, maar als zichtbare leider binnen de NAVO. Die rol zorgt voor bewondering, maar ook voor stevige kritiek en stevige discussies in politiek Den Haag én daarbuiten.

Waarom Rutte opnieuw werd gekozen

Volgens de jury was er vooral geen manier om om Ruttes rol heen te draaien. De historische NAVO-top in Den Haag afgelopen zomer is volgens hen het moment dat de doorslag gaf.

Tijdens die top kreeg Rutte de lidstaten gefocust op één duidelijke defensie-agenda, inclusief afspraken over groeiende defensie-uitgaven tot vijf procent van het BBP.

Die verschuiving wordt door velen gezien als een grote diplomatieke overwinning — en misschien wel zijn grootste politieke wapenfeit tot nu toe.

Het opvallende is dat EW Magazine eerst twijfelde. De redactie had namelijk afgesproken om dezelfde persoon niet twee keer te eren.

Die regel ging nu de prullenbak in doordat, zoals Hueck het verwoordde, Ruttes optreden dit jaar te groot en te internationaal was om te negeren.

De rol van Trump en internationale machtsdynamiek

Dat Rutte internationaal zichtbaarder werd, heeft deels te maken met zijn relatie met voormalig Amerikaans president Donald Trump.

Tijdens een eerder bezoek aan het Witte Huis noemde Rutte hem publiekelijk “daddy”, wat wereldwijd stof deed opwaaien. Sommigen vonden het humor of diplomatie, anderen zagen het als onderdanigheid of berekend positioneren.

Toch stelt Hueck dat de toon die Rutte koos in retrospectief strategisch bleek. Trump, bekend om zijn grilligheid, reageert volgens internationale analisten vooral op persoonlijke indrukken, respect of publieke waardering.

Daarmee verandert Ruttes houding van ongemakkelijk moment naar diplomatiek gereedschap: niet charmant voor de camera, maar effectief in het resultaat.

NAVO-politiek als koorddansact

Het afgelopen jaar bleek een compleet nieuwe fase voor de NAVO. De oorlog in Oekraïne, spanningen in Oost-Europa en de onzekerheid rondom Amerikaans leiderschap zorgden ervoor dat betrouwbare diplomatieke figuren meer invloed kregen.

Volgens Hueck en internationale commentatoren bewees Rutte zich als iemand die landen kon verbinden, verwachtingen kon managen en strategische compromissen kon sluiten zonder dat bondgenoten het gevoel kregen dat er verliezers waren.

Die stijl wordt door sommigen geprezen, maar door anderen gezien als een oude Hollandse bestuursstijl die botst met een tijd waarin regeringen juist harde lijnen trekken.

Toch concludeerde de jury dat stabiliteit in deze periode belangrijker woog dan ideologische vastberadenheid.

Geen grip op Trump, wel strategisch voordeel

Toch nuanceerde Hueck ook de effectiviteit van Ruttes positie. Ze verklaarde dat Rutte geen daadwerkelijke invloed heeft op Trump, maar dat het eerder een kwestie is van momentum: wie Trump als laatste spreekt, heeft tijdelijk het voordeel.

Dat maakt de komende jaren binnen de NAVO fragiel, maar volgens experts ook realistisch.

Rutte wordt gezien als iemand die weet hoe internationale verhoudingen werken: emotie, macht, timing en symboliek spelen soms een grotere rol dan formele diplomatie.

Waarom deze keuze polariseert

De benoeming tot Nederlander van het Jaar zorgt ondertussen voor debat. Niet iedereen ziet Ruttes invloed als positief of historisch.

Voorstanders zien in hem een stabiele factor in een tijd waarin globalisering, oorlogsdruk en geopolitieke verschuivingen enorme snelheid hebben aangenomen.

Tegenstanders wijzen juist op zijn nalatenschap als premier: stikstofbeleid, toeslagenaffaire, immigratiebeleid en de politieke cultuur van “geen actieve herinnering”.

Voor veel mensen blijft het gevoel bestaan dat Rutte Nederland in een crisis achterliet en zelf verder trok naar een invloedrijke internationale functie.

Dat zorgt voor discussie: moet een titel als “Nederlander van het Jaar” gaan naar invloed op wereldschaal, of impact op Nederland?

Waarom de keuze symbolisch is voor 2025

De timing van deze benoeming reveal veel over de staat van Nederland en de internationale politieke realiteit. Buitenlandse veiligheid, defensie en geopolitiek zijn opnieuw hoofdthema’s geworden.

De verschuiving van binnenlandse politiek naar internationale strategische belangen maakt Ruttes rol actueler dan ooit.

Zijn benoeming voelt daarom niet alleen als een persoonlijke bekroning, maar als een symbool van een nieuw tijdperk waarin Nederland kleiner lijkt, maar tegelijk via internationale posities zichtbaarder wordt.

Wat deze titel voor Rutte betekent

Hoewel Rutte geen officiële reactie gaf op de uitverkiezing, zal deze titel waarschijnlijk zijn internationale reputatie verder versterken.

Bij NAVO-partners kan dit worden gezien als steun van het Nederlandse medialandschap. En voor bondgenoten die twijfelden aan zijn slagkracht of leiderschapsstijl, wordt dit mogelijk een bevestiging dat Rutte wél werkt — zelfs als het ongemakkelijk oogt.

Wat betekent dit voor zijn politieke nalatenschap

Het effect van deze titel op zijn reputatie in Nederland blijft voorlopig een vraagstuk. Hij wordt geroemd als diplomaat, maar bekritiseerd als binnenlandse bestuurder.

Toch maakt deze benoeming duidelijk dat zijn naam voorlopig niet verdwijnt uit het debat.