Eindhoven geschokt door stille tragedie: het verhaal van Sanne Verhoeven (29)

EINDHOVEN – Een stad die gewend is aan innovatie en vooruitgang werd deze week tot stilstand gebracht door een tragedie die zich in stilte voltrok. De vondst van het lichaam van Sanne Verhoeven (29) aan het Kanaaldijk-Noord heeft diepe sporen nagelaten bij familie, vrienden en buurtbewoners. Wat aanvankelijk werd gevreesd als een misdrijf, bleek na onderzoek geen daad van geweld, maar het dramatische gevolg van een postnatale depressie – een onzichtbare ziekte die te vaak onopgemerkt blijft.

Een vermissing die vragen opriep

Sanne werd een week voor de vondst van haar lichaam als vermist opgegeven door haar man. De melding leidde tot een intensieve zoekactie, waarbij politie, vrijwilligers en buurtbewoners samenwerkten in de hoop haar levend terug te vinden. Flyers verschenen in de wijk, oproepen werden gedeeld op sociale media en iedere tip werd serieus genomen. De onzekerheid was ondraaglijk: waar was Sanne, en wat was er met haar gebeurd?

Die vragen kregen een hartverscheurend antwoord toen haar lichaam werd aangetroffen langs het Kanaaldijk-Noord. De plek, doorgaans een rustige doorgang voor fietsers en wandelaars, werd plots het decor van rouw en ongeloof. Bloemen, kaarsen en briefjes verschenen al snel op de vindplaats.

Geen misdrijf, wel een gebroken gezin

Uit het onderzoek bleek dat er geen sprake was van een misdrijf. De autoriteiten bevestigden dat Sanne’s overlijden het gevolg was van een stille innerlijke strijd. Voor haar nabestaanden bracht dat geen troost, maar wel duidelijkheid. Haar man en pasgeboren kind blijven achter met een leegte die niet in woorden te vatten is.

“Ze was een liefdevolle moeder,” vertelt een vriendin. “Maar we zagen ook dat ze zichzelf begon te verliezen. Ze glimlachte, maar haar ogen vertelden soms iets anders.” Het zijn woorden die achteraf zwaar wegen, omdat ze zo herkenbaar zijn voor velen die te maken hebben met psychische problemen na een bevalling.

De onzichtbaarheid van postnatale depressie

Postnatale depressie treft naar schatting één op de tien vrouwen na de geboorte van een kind. Toch blijft het onderwerp vaak omgeven door schaamte en stilte. Van jonge moeders wordt verwacht dat ze gelukkig zijn, dankbaar, vervuld van liefde. Die maatschappelijke verwachting kan het moeilijk maken om te zeggen: het gaat niet.

Deskundigen benadrukken dat postnatale depressie geen teken is van zwakte of falen, maar een medische aandoening die behandeling en steun vereist. “Het gevaar zit in het feit dat vrouwen hun gevoelens bagatelliseren of verbergen,” legt een psycholoog uit. “Ze willen niemand tot last zijn, of voelen zich schuldig omdat ze niet het geluk ervaren dat van hen wordt verwacht.”

Wie heeft haar gehoord?

Die ene vraag hangt als een echo boven Eindhoven: wie heeft haar op tijd gehoord? Familie en vrienden worstelen met schuldgevoelens, terwijl professionals waarschuwen voor het gevaar van terugkijken met de kennis van nu. “Achteraf zie je signalen,” zegt een rouwdeskundige. “Maar in het moment zelf zijn die signalen vaak diffuus en moeilijk te duiden.”

Toch hopen velen dat Sanne’s verhaal iets in beweging zet. Dat het gesprekken opent aan keukentafels, in verloskamers en bij consultatiebureaus. Dat moeders zich veiliger voelen om hulp te vragen – en dat hun omgeving alerter wordt op tekenen van mentale overbelasting.

Een oproep tot meer aandacht en zorg

De gemeente Eindhoven heeft laten weten de tragedie aan te grijpen om het belang van mentale zorg rondom zwangerschap en bevalling opnieuw onder de aandacht te brengen. Huisartsen, verloskundigen en jeugdgezondheidszorg spelen hierin een cruciale rol, maar ook partners, familieleden en vrienden.

“Luister, ook als iemand zegt dat het ‘wel gaat’,” klinkt het vanuit meerdere hoeken. “Vraag door. Wees niet bang om hulp te organiseren.”

Een leven dat herdacht wordt

Voor Sanne blijft vooral het beeld bestaan van een jonge vrouw met dromen, liefde en een toekomst die te kort was. Haar naam wordt nu verbonden aan een pijnlijke waarheid, maar haar familie hoopt dat ze ook herinnerd zal worden als iemand die geliefd was en gemist wordt.

In de dagen na haar overlijden blijft Eindhoven stilstaan. Niet alleen bij het verlies van Sanne, maar bij de grotere vraag hoe we als samenleving beter kunnen zorgen voor wie in stilte worstelt. Want soms is er geen misdaad, geen dader – alleen een tragedie die vraagt om meer luisteren, meer begrip en meer zorg.