Belgium betaalt 12,9 miljoen euro om asielzoekers niet over te nemen – EU bereikt politieke overeenkomst over herverdeling

In een belangrijke stap in het EU-beleid rond migratie en asiel, hebben de ministers van Asiel en Migratie van de Europese Unie een politieke overeenkomst bereikt over de herverdeling van asielzoekers binnen de EU. Deze overeenkomst betreft een nieuwe regeling, de zogenoemde “solidariteitspool”, die landen in de EU verplicht om asielzoekers over te nemen van andere landen die kampen met een te hoge instroom van migranten.

De regeling, die vanaf 2026 van kracht wordt, verplicht EU-lidstaten om jaarlijks 21.000 asielzoekers over te nemen van landen die de instroom niet aankunnen. Maar er is ook een mogelijkheid voor landen om deze verplichting te ontlopen door een financiële bijdrage te leveren van 20.000 euro per asielzoeker die ze niet overnemen.

De Belgische keuze: financieel bijdragen in plaats van herverdeling

In de overeenkomst heeft België besloten om zijn financiële bijdrage te leveren, in plaats van daadwerkelijk asielzoekers op te nemen. Dit betekent dat België 12,9 miljoen euro betaalt om geen asielzoekers over te nemen. Dit bedrag is een vermindering van de eerder voorgestelde bijdrage van 18,5 miljoen euro, waar België eerder tegen in verzet kwam.

De Belgische minister van Asiel en Migratie, Maggie De Block, benadrukt dat België zich niet onbeperkt kan inzetten voor de opvang van asielzoekers. Ze stelt dat via financiële bijdragen, andere lidstaten geholpen kunnen worden om structurele maatregelen te nemen om de instroom in de EU te verminderen. Deze aanpak, volgens De Block, is zowel realistisch als solidair en draagt bij aan een beter Europees evenwicht.

“Het engagement van België kan niet eindeloos zijn”, zei De Block in een persbericht. “Via deze financiële bijdrage kunnen we andere landen helpen de druk te verlichten, maar we blijven strijden voor een verdere verlaging van onze bijdrage.” De Block heeft aangegeven dat België er alles aan doet om de belasting voor het land te minimaliseren, terwijl het tegelijkertijd solidair blijft met de landen die de grootste last dragen.

De solidariteitspool en de nieuwe migratieregels

De solidariteitspool maakt onderdeel uit van het bredere Migratie- en Asielpact van de EU, dat vanaf juni 2026 in werking zal treden. Dit pact heeft tot doel de migratiestromen beter te beheren en een eerlijkere verdeling van asielzoekers te realiseren over de lidstaten.

Cyprus, Griekenland, Italië en Spanje profiteren het meest van deze regeling, aangezien deze landen de meeste asielzoekers ontvangen. Vanwege de enorme instroom kunnen ze de druk niet meer aan, en de solidariteitspool biedt hen een vangnet om hun overbelaste systemen te ontlasten.

Korting op bijdragen voor sommige landen

Een aantal landen, waaronder Oostenrijk, Estland en Polen, krijgen korting op hun bijdrage aan de solidariteitspool vanwege de enorme moeite die zij ondervinden bij het opnemen van asielzoekers. Dit was een belangrijk punt van onderhandeling, aangezien landen zoals Nederland en Duitsland zich alleen achter de regeling konden scharen als alle lidstaten zich aan de Dublinregels zouden houden. Deze regels stellen dat het land waar een asielzoeker de EU binnenkomt, verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag. Italië en Griekenland hebben zich echter niet altijd aan deze regels gehouden, wat leidde tot spanningen binnen de EU.

De gevolgen voor de toekomst van de EU-migratiepolitiek

Het akkoord over de herverdeling van asielzoekers is een belangrijke stap in het beheer van migratie in de EU, maar het blijft een controversieel onderwerp. De financiële bijdrage die België betaalt, is slechts een tijdelijke oplossing voor het grotere probleem van de overbelaste asielsystemen in de EU. De vraag blijft of deze regeling op lange termijn effectief zal zijn in het balanceren van de verantwoordelijkheden tussen de lidstaten en het verbeteren van de omstandigheden voor asielzoekers.

De komende jaren zullen cruciaal zijn om te bepalen of de EU daadwerkelijk in staat is om de instroom van asielzoekers beter te beheersen en de druk op de meest getroffen landen te verlichten. De lidstaten zullen moeten blijven samenwerken om ervoor te zorgen dat deze nieuwe regeling niet alleen een oplossing biedt voor de huidige problemen, maar ook zorgt voor een duurzame en rechtvaardige aanpak van migratie op de lange termijn.

Conclusie

Het akkoord over de herverdeling van asielzoekers toont aan hoe ingewikkeld en politiek geladen het migratievraagstuk in de EU is. Hoewel het een stap in de goede richting is, zal de implementatie van deze regeling de komende jaren in de praktijk moeten worden getest. De uitdaging voor de EU is nu om een evenwicht te vinden tussen solidariteit en verantwoordelijkheid, terwijl de zorgen over de overbelasting van de asielsysteem blijven groeien. De toekomst van de EU-migratiepolitiek blijft dus onzeker en zal waarschijnlijk nog veel debat opleveren in de komende jaren.