De Berlijnse appartementenschrik: het geheim achter de kast die nooit geopend mocht worden

Berlijn – mei 2024. Wat begon als een gewone verhuizing van een student naar een kleine Altbau-woning nabij de Alexanderplatz, groeide binnen enkele dagen uit tot een van de meest verontrustende strafzaken die Berlijn de afgelopen jaren heeft gekend. De politie spreekt van een “afschuwelijke ontdekking” — een geheim dat bijna twintig jaar lang verborgen bleef achter hout en metselwerk.

De kast die vast in de muur zat

Het eenkamerappartement, gelegen in een pand uit de keizertijd, maakte op het eerste gezicht een gezellige maar verouderde indruk. De nieuwe huurder, een 22-jarige architectuurstudent uit Potsdam, merkte meteen de grote, massieve houten kast in de slaapkamer op. Die was niet alleen zwaar, maar letterlijk in de muur verankerd. De verhuurder had hem nadrukkelijk gewaarschuwd:

“Laat de kast alstublieft staan zoals hij is. De muur erachter is instabiel.”

Aanvankelijk accepteerde de student dat. Maar toen hij enkele weken later met renovaties begon, vielen hem details op die niet klopten: de schroeven van de kast zagen er nieuwer uit dan de rest van het meubilair, de houten panelen waren aan de binnenzijde met metalen platen verstevigd, en het pleisterwerk langs de muur leek licht opgebol — alsof er iets verborgen zat.

Nieuwsgierig, maar ook wantrouwig, besloot hij de kast te demonteren.

Wat daarachter tevoorschijn kwam, deed het bloed in zijn aderen stollen.

Een dichtgemetselde ruimte — en twee verstilde levens

Achter de kast bevond zich een ruw dichtgemetselde opening, nauwelijks groter dan een kleine nis. De stenen zagen er anders uit dan de rest van het gebouw: lichter, recenter. De student belde direct de politie. Enkele uren later arriveerden specialisten van de Berlijnse recherche.

Na het openbreken van de muur werd een piepkleine, benauwde ruimte zichtbaar. Daar lagen:

• de sterk ontbonden resten van een volwassen vrouw,

• de botten van een jong kind,

• een porseleinen pop met echt, nog intact haar, met een vreemd vredige glimlach op het gezicht.

Rechercheurs omschreven de vindplaats als “een nachtmerrie uit een andere tijd”.

In de ruimte lagen bovendien een gebarsten theekop, een vervormde metalen lepel en resten van een stuk stof. Geen ramen. Geen ventilatie. Een perfecte, stille tombe.

De voormalige eigenaar — een man met een duister verleden

Het appartement was tot 2015 eigendom van een man genaamd Siegfried R. (61), die momenteel vastzit in een gevangenis in Brandenburg wegens herhaalde gevallen van huiselijk geweld en wederrechtelijke vrijheidsberoving. Zijn strafblad gaat echter verder terug, deels tot in het begin van de jaren 2000.

Toen de politie hem in de gevangenis confronteerde met de vondst, bleef hij eerst zwijgen. Daarna verscheen er een dun, bijna tevreden glimlachje op zijn gezicht.

Uiteindelijk zei hij slechts één zin:

“Eindelijk hebben ze hun plek teruggekregen.”

Woorden die zelfs doorgewinterde rechercheurs deden huiveren.

Wie waren de slachtoffers?

De identiteit van de vrouw en het kind is nog niet definitief vastgesteld. Volgens eerste schattingen was de vrouw tussen de 25 en 35 jaar oud, het kind ongeveer vijf of zes. DNA-onderzoek loopt, en de Berlijnse politie doorzoekt tientallen vermissingsdossiers uit de periode 2001–2008 — het tijdvak waarin de ruimte vermoedelijk werd afgesloten.

In archieven van het pand doken aanwijzingen op dat begin jaren 2000 regelmatig een jonge vrouw met een kind werd gezien, die “kennelijk bij Siegfried R. hoorden”. Toch sloeg geen enkele buur destijds alarm — of durfde niemand dat te doen.

De psychologie van een man die alles verzweeg

Criminologen vermoeden dat R. de twee personen mogelijk langere tijd heeft vastgehouden. Maar met welk motief? Bezeten bezit? Extreme controle? Psychotische waanbeelden?

Een onderzoekster omschreef hem als volgt:

“Hij komt niet over als iemand die spijt heeft. Eerder als iemand die er trots op is dat wij zijn boodschap eindelijk móéten lezen.”

Een zaak die Berlijn diep raakt

Het appartement is verzegeld, het hele gebouw staat onder observatie. Bewoners spreken van slapeloze nachten sinds bekend werd wat zich meer dan vijftien jaar lang achter een gewone woonkamerwand had afgespeeld.

De student die de ontdekking deed, krijgt psychologische begeleiding.

De recherche gaat ervan uit dat het onderzoek nog maanden, mogelijk jaren zal duren voordat volledige duidelijkheid is bereikt.

Maar één ding staat nu al vast:

Achter een ogenschijnlijk normale muur in een Berlijnse Altbau, op slechts enkele minuten van de Alexanderplatz, schuilde een stil misdrijf dat jarenlang ongehoord moest blijven.