Het geheim onder de grond: De Freiburg-zaak en de 20-jarige leugen van de slotenmaker

Toen een jong stel in de late zomer hun net aangeschafte huisje aan de rand van Freiburg in het Zwarte Woud renoveerde, hadden ze geen idee dat onder de rotte houten vloeren een geheim lag dat twee decennia lang verborgen was gebleven. Wat een idyllisch nieuw begin had moeten zijn, veranderde plotseling in een van de meest raadselachtige en angstaanjagende strafzaken die Baden-Württemberg in de afgelopen jaren heeft gekend.

De ontdekking onder de vloeren

Het huis, een meer dan honderd jaar oud blokhut, verkeerde in slechte staat. Bij het verwijderen van de verrotte vloer stuitte het stel op iets dat er duidelijk niet thuishoorde: een kleine, stevig vastgeschroefde metalen klep. Opvallend was dat het slot alleen van buitenaf te openen was — een detail dat onmiddellijk vragen opriep.

Toen het stel de politie belde en de klep werd geopend, bleek er een smalle ruimte onder te liggen, ongeveer zo groot als een badkamer. Een geur van metaal, stof en iets moeilijk te omschrijven steeg de agenten tegemoet.

In een hoek stonden twee ogenschijnlijk gewone metalen kistjes, zorgvuldig naast elkaar geplaatst.

De gruwelijke vondst

De onderzoekers openden de kistjes voorzichtig. Binnenin bevonden zich:

• Botresten van een volwassene

• Lange, rood gekleurde haren

• Resten van stof, vermoedelijk kleding, die bijna volledig vergaan waren

Forensisch onderzoek wees uit dat de resten dateren uit 2003. De haren behoorden hoogstwaarschijnlijk aan een vrouw. Er waren echter geen aanwijzingen over de identiteit, de doodsoorzaak of hoe het slachtoffer in de ondergrondse ruimte terecht was gekomen.

Wat wel duidelijk werd: deze kelderruimte was geen schuilkelder, geen opslagruimte en zeker geen toeval. Ze was bewust gebouwd.

De verdachte bewoner: Ulrich M.

De verdenking viel al snel op de voormalige eigenaar van het huis, Ulrich M., een inmiddels 74-jarige slotenmaker die bijna dertig jaar in het huis had gewoond. Buren beschreven hem als zwijgzaam maar vriendelijk — iemand die altijd hielp als iemand een sleutel kwijt was of een slot klemde. Zijn reputatie als slotenmaker was onberispelijk.

Juist zijn beroep wekte de interesse van de onderzoekers. Wie, als niet een slotenmaker, zou een verborgen ruimte kunnen bouwen, deze perfect kunnen afdichten en een slot maken dat alleen van buitenaf te openen was?

Bij zijn arrestatie bleef Ulrich M. volledig kalm. Pas tijdens het verhoor, na urenlang zwijgen, sprak hij één enkele zin uit die zelfs ervaren agenten kippenvel bezorgde:

„Als u nog een deur opent… wordt alles veel erger.“

Meer niet. Geen uitleg, geen woorden.

Wat betekent deze bedreiging?

De uitspraak van de oude man leidde tot een golf van speculatie. Bedoelde hij echt een andere fysieke deur in het huis — of sprak hij symbolisch over een waarheid die nooit aan het licht mocht komen?

De onderzoekers begonnen direct met een systematische zoektocht:

• Muren werden gecontroleerd met warmtebeeldcamera’s

• De vloer werd onderzocht op holtes

• Oude bouwplannen werden geanalyseerd

• Zelfs het omliggende terrein werd met grondradar onderzocht

Sommige structuren onder de grond leken inderdaad onnatuurlijk, maar tot nu toe zijn de resultaten niet vrijgegeven.

Een patroon? Een tweede persoon? Meer geheimen?

De politie vermoedt inmiddels dat de vondst van 2003 mogelijk niet het enige incident is geweest. In dezelfde periode verdwenen meerdere jonge vrouwen in de regio spoorloos, twee met rood haar. Destijds waren er geen aanwijzingen over een dader.

Vandaag lijkt de verdenking aannemelijk. Onderzoekers sluiten niet uit dat Ulrich M.:

• Meer dan één verborgen ruimte bezit

• Mogelijk meerdere slachtoffers had

• Of medeplichtigen of helpers had

Zijn zwijgen maakt alles des te raadselachtiger. Hij toont geen berouw of boosheid, eerder een vreemde kalmte die velen verontrustend vinden.

Een dorp tussen angst en fascinatie

Het kleine kwartier aan de rand van het Zwarte Woud staat sinds de vondst onder shock. Sommige buren voelen zich schuldig omdat ze „niets hebben gemerkt“. Anderen weigeren te geloven dat de vriendelijke oudere man, die jarenlang hun deuren repareerde, een dubbelleven zou hebben geleid.

De angst is voelbaar. Vooral sinds bekend is dat er mogelijk nog „een andere deur“ bestaat.

De zaak gaat door

Tot op heden weigert Ulrich M. elke verklaring. De identiteit van het slachtoffer is onbekend. En hoeveel geheimen zich nog onder het oude Zwarte Woud-huis verbergen, blijft een duistere schaduw boven Freiburg hangen.

Een onderzoeker verwoordde het als volgt:

„Deze zaak is geen vondst. Het is een ingang.“

Een ingang — naar een verhaal dat pas begint open te gaan.