Johan (60) en Wilma: Het Gevecht Tegen ALS en de Strijd voor een Geschikte Woonplek

De 60-jarige Johan de Nooij en zijn vrouw Wilma zitten midden in een persoonlijke tragedie die hen gedwongen heeft hun leven volledig om te gooien. Na het begin van Johan’s gevecht tegen de verwoestende ziekte ALS, stonden ze voor een onvoorstelbare keuze: terugkeren naar Nederland of blijven in Frankrijk waar ze hun droom hadden opgebouwd.

Vier jaar geleden besloten Johan en Wilma hun leven in Nederland achter zich te laten en te verhuizen naar de Pyreneeën, waar ze een Bed & Breakfast begonnen. Hun nieuwe leven leek een succes totdat Johan ernstige gezondheidsklachten begon te vertonen. Na verschillende onderzoeken kreeg hij de verwoestende diagnose: Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS), een neurologische aandoening die de spieren langzaam maar zeker verlamt.

Met deze diagnose konden Johan en Wilma niet langer in Frankrijk blijven wonen. Ze besloten terug te keren naar Nederland, maar hun Franse huis staat al twee jaar te koop zonder dat er enige koper is. De stagnatie van de huizenmarkt in dat gebied betekent dat hun huis vastzit en de opbrengst van de verkoop hen niet verder helpt. Dit heeft hen gedwongen om tijdelijk bij hun jongste zoon (23 jaar) en zijn vriendin in Dronten te gaan wonen.

De situatie in het huis van hun zoon is verre van ideaal voor iemand met ALS. Er is geen ruimte om de noodzakelijke aanpassingen te maken die Johan’s fysieke beperkingen zouden kunnen verlichten. Er kan geen traplift geïnstalleerd worden, de badkamer is niet aangepast voor rolstoelgebruik, en er ontbreken andere noodzakelijke hulpmiddelen. Johan is inmiddels afhankelijk van een rolstoel, en zijn situatie verslechtert snel. De vooruitzichten zijn slecht: de artsen verwachten niet dat Johan ouder wordt dan 62 of 63 jaar. “De situatie is uitzichtloos, maar we moeten een oplossing vinden om de rest van onze tijd samen op een rustige manier door te brengen,” zegt Wilma.

Ondanks de dringende behoefte aan een geschikte woning, is het vinden van een nieuwe plek om te wonen een enorm probleem. Johan en Wilma hebben inmiddels hulp gevraagd bij verschillende gemeentes, waaronder Dronten en Lelystad, maar tot nu toe hebben ze overal “nee” te horen gekregen. De gemeente Dronten is op de hoogte van de situatie, maar er lijkt weinig vooruitgang te zijn. Familie en vrienden van het paar proberen de situatie onder de aandacht te brengen door wethouders te benaderen en bezwaarschriften in te dienen. “We krijgen veel steun van onze vrienden en familie, maar het voelt alsof we tegen een muur op lopen,” vertelt Wilma.

Johan en Wilma worden steeds wanhopiger naarmate de tijd verstrijkt. Het gebrek aan geschikte huisvesting voor mensen met ernstige fysieke aandoeningen zoals ALS is een groeiend probleem in Nederland. Het lijkt erop dat de bureaucratie en de woningnood een onoverkomelijke barrière vormen voor Johan en Wilma om een waardig en veilig leven te leiden in hun laatste jaren samen.

“Het is pijnlijk om te zien hoe we gewoon niet geholpen worden. Als we geen oplossing vinden, weten we niet hoe we deze situatie gaan volhouden,” zegt Johan met een vermoeide stem. “We hopen op een wonder, maar ik weet niet hoe lang we dat nog vol kunnen houden.”

De situatie van Johan en Wilma laat zien hoe belangrijk het is om mensen in vergelijkbare situaties te ondersteunen en te zorgen voor passende voorzieningen voor ouderen en mensen met ernstige ziekten. Terwijl de zoektocht naar een nieuwe woning doorgaat, blijft de tijd de grootste vijand voor dit echtpaar, dat vecht voor hun laatste hoop op een rustig leven.