“Zonder pech had ik Pogacar wél kunnen volgen”: ontgoochelde Evenepoel pakt zilver, maar voelt dat er meer in zat

Remco Evenepoel veroverde zondag zilver op het WK wielrennen in Rwanda, maar de jonge Belg verliet de koers met gemengde gevoelens. Niet de regenboogtrui waar hij zo op had gehoopt, wel een prestatie die nog lang zal nazinderen. Een zadelprobleem en een moeizame fietswissel kosten hem cruciale tijd. Ondanks een indrukwekkende achtervolging slaagde hij er niet in om de ijzersterke Tadej Pogacar bij te benen.

Een koers die de geschiedenisboeken ingaat

Het wereldkampioenschap in Rwanda stond vooraf al geboekstaafd als uniek: de eerste keer dat Afrika gastland was van het WK wielrennen. De steile beklimmingen rond Kigali beloofden vuurwerk, en de verwachtingen bij de favorieten waren torenhoog.

Evenepoel, die in 2022 al wereldkampioen werd, wilde graag opnieuw de regenboogtrui veroveren. Zijn voorbereiding verliep uitstekend, en met een sterk Belgisch blok achter zich leek hij klaar om Pogacar uit te dagen.

Maar het liep anders. Op de flanken van de Mount Kigali, waar de Sloveense kampioen Pogacar besloot zijn kaarten op tafel te gooien, sloeg het noodlot toe voor Evenepoel.

Pogacar opent de debatten

Op zo’n 66 kilometer van de meet lanceerde Pogacar zijn verwoestende aanval. Hij demarreerde op de steilste stukken van de Mount Kigali alsof hij een heuvelklassieker reed. De Sloveen keek niet om, en zijn versnelling sloeg meteen diepe wonden in het peloton.

Evenepoel probeerde mee te schuiven, maar net op dat moment doken er mechanische problemen op. Zijn zadel zakte weg, waardoor hij niet langer krachtig kon trappen. Een snelle fiets- of zadelwissel was noodzakelijk, maar verliep allesbehalve vlekkeloos. Kostbare seconden tikten weg, en Pogacar verdween aan de horizon.

Remco’s achtervolging

Na de wissel zette Evenepoel alles op alles om de kloof te dichten. Zijn kenmerkende tijdrijstijl bracht hem terug in een strak ritme, maar het verschil met Pogacar bleef nagenoeg gelijk.

“Zonder die pech had ik Pogacar kunnen volgen,” verklaarde Evenepoel achteraf. “Ik voelde dat ik de benen had. Het was een kwestie van in zijn wiel blijven, maar dat lukte niet meer na die fietswissel.”

Hoewel hij nog hoopte dat de Sloveen zichzelf zou leegrijden op de lange solo, bleek Pogacar onaantastbaar. Hij bouwde zijn voorsprong gecontroleerd uit en soleerde met overmacht naar zijn tweede opeenvolgende wereldtitel.

Een ijzersterke Pogacar

De prestatie van Pogacar maakte indruk. Een solo van 66 kilometer op zo’n parcours vergt niet alleen kracht, maar ook koelbloedigheid. “Ik wist dat dit mijn moment was,” zei Pogacar na afloop. “Ik wilde niet wachten op een sprint of een tactisch steekspel. Rwanda verdiende een grote show, en ik ben blij dat ik dit kon laten zien.”

Zijn aanval deed denken aan de grootste kampioenen uit het verleden, en kenners noemden de prestatie al een van de meest indrukwekkende WK-overwinningen van de voorbije decennia.

Evenepoel: zilver met een wrange nasmaak

Voor Evenepoel voelt zilver niet als een beloning, maar eerder als een gemiste kans. Zijn ogen blonken van ontgoocheling bij het interview. “Het doet pijn, want ik had echt het gevoel dat ik vandaag de benen had om mee te doen voor goud. Pogacar was natuurlijk fenomenaal, maar ik ben ervan overtuigd dat ik hem langer had kunnen volgen zonder die problemen.”

Toch klonk er ook trots. “Ik heb er alles aan gedaan en nooit opgegeven. Ik ben blijven knokken voor elke seconde. Zilver op een WK is nog steeds een mooie prestatie, zeker in deze omstandigheden.”

Reacties uit het Belgische kamp

Bondscoach Sven Vanthourenhout sprak van een “dag met twee gezichten.” Enerzijds was er trots op het zilver, anderzijds het besef dat er misschien meer in zat. “Remco was echt goed. De ploeg heeft zich uitstekend ingezet, maar Pogacar was simpelweg de sterkste. Jammer van de pech, want zonder dat incident had de koers misschien een ander verloop gekend.”

Belgische wielerfans reageerden verdeeld. Sommigen prezen Evenepoel om zijn strijdlust, anderen betreurden dat de eeuwige pech opnieuw roet in het eten gooide. Op sociale media regende het reacties in de trant van: “Met een vleugje geluk had dit een gouden dag kunnen zijn.”

Rwanda schrijft wielergeschiedenis

Naast de sportieve strijd was er ook veel aandacht voor het decor. Rwanda zette zich met dit WK definitief op de kaart als wielerland. Duizenden enthousiaste toeschouwers stonden langs de wegen, en de beelden van de kleurrijke menigte op de flanken van de Mount Kigali gingen de wereld rond.

“Dit is een dag die we nooit zullen vergeten,” verklaarde de organisatie. “We wilden tonen dat Afrika klaar is voor wielrennen op het hoogste niveau, en dat is ons gelukt.”

Vooruitblik

Voor Evenepoel is het nu zaak om dit verlies snel te verwerken en vooruit te kijken. Het zilver kan alsnog een springplank zijn richting de rest van het seizoen. “Ik neem dit mee als motivatie,” zei hij. “Elke teleurstelling maakt me sterker. Er komen nog kansen.”

Pogacar daarentegen bevestigt zijn status als de te kloppen man in het peloton. Met twee wereldtitels op rij en een indrukwekkend palmares lijkt de Sloveen op weg naar een plaats tussen de allergrootsten.

Conclusie

Het WK in Rwanda werd een verhaal van macht, pech en doorzettingsvermogen. Pogacar schreef geschiedenis met een fenomenale solo, terwijl Evenepoel ondanks tegenslag knap zilver behaalde. Toch blijft de gedachte hangen dat er zonder mechanische problemen misschien een ander scenario mogelijk was.

Wat zeker is: dit WK heeft niet alleen wielerlegendes gevormd, maar ook Rwanda een onvergetelijke bladzijde in de sportgeschiedenis bezorgd.