Suzan en Freek doorbreken de stilte: de huiveringwekkende bekentenis van de showbizz over hun ongeboren kind — ‘De toekomst van ons kind… is niet langer iets waar we zeker van kunnen zijn.
Een zeldzaam openhartig moment van het geliefde duo
Het Nederlandse muziekduo Suzan & Freek heeft opnieuw indruk gemaakt – dit keer niet met een lied, maar met een uitzonderlijk persoonlijke en emotionele boodschap over hun ongeboren kind. In een periode waarin hun leven al onder grote druk stond, kozen zij ervoor om niet te zwijgen, maar hun zorgen, verwachtingen en diepste verlangens met het publiek te delen.
Hun boodschap, die zowel breekbaar als hoopvol klinkt, biedt een uniek inkijkje in de emotionele rollercoaster waarin zij zich momenteel bevinden.

Een onverwachte wending in een onzekere periode
Volgens het duo stond alles stil op het moment dat zij te horen kregen dat er nieuw leven in hun midden was. De timing was onverwacht, de emoties overweldigend. Terwijl onzekerheid zich als een schaduw over hun dagelijks leven had gehangen, bracht de zwangerschap iets totaal anders: een sprankje puurheid, een reden om te geloven dat zelfs in de moeilijkste tijden iets nieuws kan opbloeien.
“Ons kind werd vanaf dat moment niet alleen een droom, maar ook onze kracht,” vertellen ze.
Het duo beschrijft hoe dit nieuwe leven hen niet alleen vreugde bracht, maar ook houvast. Een enorme verantwoordelijkheid, maar tegelijk een toevlucht in een tijd waarin niets vanzelfsprekend leek.
De liefde als fundament – ondanks een toekomst vol vraagtekens
Suzan & Freek geven ruiterlijk toe dat zij niet weten wat de toekomst zal brengen. Niet voor zichzelf, niet voor hun kind, en niet voor hun gezin als geheel. Wat ze wél weten, benadrukken ze, is dat hun kind zal opgroeien in een huis waar liefde geen randvoorwaarden kent.
Ze schetsen een toekomst waarin hun kind mag voelen, dromen, falen, groeien, en vooral: bestaan zoals het is.
In hun woorden klinkt geen verlangen naar perfectie, maar naar echtheid – een leven vol betekenis in plaats van een leven vol onhaalbare verwachtingen.
“Wij willen dat ons kind weet dat kwetsbaarheid geen zwakte is,” zeggen ze, “maar een teken van moed. Dat hoop soms klein voelt, maar nooit verdwenen is.”
Een boodschap die verder gaat dan hun eigen gezin
De openhartige toon van hun verklaring raakt aan een breder thema: de fragiliteit van het leven. Suzan & Freek lijken zich terdege bewust van hun publieke rol, maar toch kiezen ze ervoor niet de artiesten te zijn die enkel successen delen. Ze tonen de realiteit – dat ook zij twijfels kennen, angsten voelen en worstelingen doormaken.
Wát hun toekomst ook brengt, ze willen hun kind een thuis geven waar gevoelens ruimte krijgen en niet worden weggewuifd. Een plek waar verdriet mag bestaan, waar lachen de muren vult en waar iedere dag opnieuw wordt uitgesproken:
“Jij bent gewenst. Jij bent genoeg.”
Geen perfecte wereld, wel een echte
In tegenstelling tot veel bekende ouders spreken Suzan & Freek niet over dromen van grootse carrières of een zorgeloze toekomst voor hun kind. Ze hopen op iets anders – iets veel menselijkers.
Ze schrijven dat ze hun kind niet willen voorhouden dat het leven altijd mooi is. Ze willen het leren dat pijn en schoonheid naast elkaar bestaan, dat fouten groeikansen zijn, en dat vertrouwen in jezelf soms het enige is dat je overeind houdt.
Ze hopen dat hun kind echte vrienden vindt, zichzelf mag zijn zonder zich kleiner te maken, en durft lief te hebben, zelfs als dat risico’s met zich meebrengt.
“Jij bent ons licht” – een slot vol emotie
Misschien zal hun kind later nooit volledig begrijpen hoe heftig deze periode voor zijn ouders was. Misschien zal het niet voelen welke angst, spanning en hoop door hun lijf gingen toen ze deze woorden schreven.
Maar Suzan & Freek hopen dat hun kind altijd één ding zal weten:
Dat achter elke keuze, elke traan, elke glimlach en elke stilte een diepe, onwrikbare liefde schuilt.
Hun slotzin klinkt als een belofte – én als een liefdesverklaring:
“Wat de toekomst ook wordt — jij bent ons licht, onze hoop, onze toekomst, onze grootste liefde.”




