De zomeravond van 20 juli 2025 begon zoals talloze andere avonden in het stadje La Crosse aan de rivier in Wisconsin: een gezellig samenzijn met vrienden in een plaatselijke bar, waar gelach weergalmde tegen de zachte stroming van de Mississippi. Voor de 22-jarige Eliotte Heinz, een toegewijde masterstudent aan de Viterbo Universiteit, was het bedoeld als een korte pauze van haar zware studie in de geestelijke gezondheidszorg. In plaats daarvan zouden die laatste uren, vastgelegd op korrelige bewakingsbeelden, het begin markeren van een mysterie dat de gemeenschap in zijn greep hield, leidde tot uitgebreide zoekacties en haar familie in een lange periode van onzekerheid achterliet.

Vijf maanden later, op 10 december 2025, bracht het bureau van de lijkschouwer van La Crosse County duidelijkheid: Eliottes dood werd vastgesteld als een accidentele verdrinking. Toxicologisch onderzoek toonde verhoogde alcoholwaarden aan, maar geen tekenen van externe invloed of trauma. Deze onthulling, hoewel het antwoorden biedt, heeft oude wonden weer opengereten en bredere discussies op gang gebracht over de verborgen gevaren van bekende paden in het donker.

Eliotte Marie Heinz groeide op in het hechte stadje Holmen, vlakbij La Crosse, waar de glooiende heuvels van de Driftless Region een landschap omlijsten van boerderijen, bossen en stromende waterwegen. Geboren in een gezin waar haar ouders haar een diep gevoel van empathie en doelgerichtheid bijbrachten, was Eliotte het type jonge vrouw dat haar persoonlijke passies omzette in professionele ambitie. Aan de Viterbo University, een katholieke instelling aan de Mississippi, behaalde ze een master in klinische geestelijke gezondheidszorg, aangetrokken door haar eigen ervaringen met de emotionele stromingen van het leven. Klasgenoten beschreven haar als een geboren luisteraar, iemand die spanningen in groepsprojecten kon wegnemen met een warme glimlach en doordachte vragen. “Eliotte had een stille kracht,” herinnerde een vriend zich in een herdenkingsbericht op de campus. “Ze wilde anderen helpen hun weg te vinden, net zoals ze zelf de hare aan het vinden was.”

Haar bachelorjaren aan de Universiteit van Wisconsin-La Crosse hadden haar academische vaardigheden aangescherpt. Ze studeerde af met een hoofdvak psychologie en een bijvak sociologie, en behaalde haar diploma met onderscheiding te midden van de Badger-voetbalwedstrijden en de bruisende koffiehuizen langs de historische Pearl Street. Viterbo vertegenwoordigde het volgende hoofdstuk – een opstapje naar een licentie als counselor, met de droom om een ​​praktijk te openen die zich richtte op het welzijn van adolescenten. In de zomers liep ze stage bij lokale non-profitorganisaties, waar ze steungroepen begeleidde voor tieners die worstelden met angst en identiteitsproblemen. In de weekenden ging ze kajakken op de Black River of wandelen in de ravijnen, activiteiten die haar nuchtere maar avontuurlijke karakter weerspiegelden.

Vrienden merkten op dat ze dol was op livemuziek en spontane bijeenkomsten, vaak vastgelegd op sociale media met een speciaalbiertje in de hand, omringd door de gemoedelijke kameraadschap van haar vrienden.

Die noodlottige zaterdag, 20 juli, verliep in het rustige tempo van een typisch weekend in het Midwesten. Eliotte ging met een groep vriendinnen naar Bronco’s Bar, een populaire plek in het centrum van La Crosse, bekend om zijn relaxte sfeer, pooltafels en de ligging vlak bij de rivierpromenade. De bar, gevestigd in een gerenoveerd pakhuis aan de rand van het uitgaansgebied, trekt een mix van studenten, jonge professionals en locals die na hun werk in nabijgelegen ziekenhuizen of brouwerijen even willen ontspannen. De avond duurde tot in de vroege uurtjes, gevuld met gesprekken over aankomende stages en luchtige discussies over de beste kaasblokjes van de stad. Rond 2:30 uur besloot Eliotte naar huis te gaan en koos voor de bekende route van 2,4 kilometer langs de waterkant – een pad dat ze al tientallen keren had bewandeld, af en toe verlicht door straatlantaarns en de zachte gloed van appartementen aan de rivier.

Beveiligingscamera’s van een nabijgelegen bedrijf legden haar laatste bewegingen vast om 3:20 uur. Daarop was te zien hoe Eliotte ontspannen in de buurt van de aanlegsteiger wandelde, met haar telefoon in de hand, wellicht berichten checkend of haar route in kaart brengend. De beelden, die later met toestemming van de familie door de autoriteiten werden vrijgegeven, boden een aangrijpend beeld: een jonge vrouw in zomerkleding, met een wapperende paardenstaart, tegen de donkere achtergrond van de Mississippi. Van daaruit verdween ze in de stilte van de vroege ochtend. Haar afwezigheid werd uren later ontdekt toen ze niet terugkeerde naar haar appartement buiten de campus. Vrienden, die aannamen dat ze bij een kennis had overnacht, sloegen pas zondagmiddag alarm. ‘s Middags dienden haar ouders – gealarmeerd door een bezorgde huisgenoot – een vermissingsmelding in bij de politie van La Crosse, waarmee een actie op gang kwam die een hele regio in beweging zou brengen.

De zoektocht naar Eliotte Heinz escaleerde al snel tot een veelzijdige operatie, waarbij geavanceerde opsporingstechnieken werden gecombineerd met de vastberadenheid van de lokale bevolking. De politie van La Crosse zette drones met warmtebeeldcamera’s in boven de rivier en de aangrenzende kliffen, terwijl speurhonden paden en struikgewas langs de waterkant afzochten. De Mississippi, met een lengte van meer dan 3700 kilometer de op vier na langste rivier van de VS, bood in dit gedeelte unieke uitdagingen: sterke stromingen door recente regenval en uiteenlopende diepten, van ondiepe zandbanken tot troebele kanalen van meer dan 15 meter diep. Vrijwillige duikers…